ஆனாலும் நேசிக்கிறேன்....

ஒவ்வொரு முறையும்..

உன் வருகைக்காகவே  

வாசல் கதவைத் திறக்கிறேன்;

நீயோ - சாத்திய 

சாளரங்களைப் பார்த்தபடியே கடக்கிறாய்;

ஒவ்வொரு முறையும்..

உன் உதடசைவிற்காகவே 

உரையாடல்களைத் தொடங்குகிறேன்;

நீயோ - இதழ்களின்

இறுமாப்பில் இன்பம் காண்கிறாய்;

ஒவ்வொரு முறையும்..

உன் தோட்டப்பூக்களின்

தோற்றங்கள் வசீகரம் என்கிறேன்;

நீயோ -சருகுகளின் 

சன்னதியே சாரம் என்கிறாய்;

ஒவ்வொரு முறையும்..

உன் அருகில் 

அமர்வதே ஆனந்தம் என்கிறேன்;

நீயோ - தனிமையின் 

தவிப்பைத் தேடியே அலைகிறாய்;

ஒவ்வொரு முறையும்..

உன் இதயத்தை 

இன்றாவது திறப்பாயா என்கிறேன்;

நீயோ - ஏமாற்றச்சிறகினில் 

ஏற்றி அனுப்பி வைக்கிறாய்;

அடே அன்பா!

உனக்குத் தெரியுமா? 

முன்னைவிட உன்னை 

அதிகம் நேசிக்க வைப்பதும்  - இவைகள் தானென்று!